Duncan nie znosi, gdy ktoś stawia mu warunki. Gdy jednak prasa zaczyna pisać o nim źle, zarząd firmy zmusza go do zmiany wizerunku. Duncan zawiera umowę z piękną Annie, by udawała jego partnerkę i chodziła z nim na przyjęcia. Gdy naprawdę stają się kochankami, Annie go porzuca. Wspomnienia gorących chwil z Annie stają się jego obsesją...

W pułapce to nieco prześmiewcza opowieść o polskich mieszkańcach dużych miast. Poznajemy w niej starsze małżeństwo, niewidzące świata poza serialami telewizyjnymi, parę obsesyjnie zabiegającą o dziecko, młodą kobietę, której nic nie jest w stanie odwieść od marzeń o karierze w show-biznesie, i jej męża, członka warszawskiego gangu. Jest tu też zaciekły wróg feministek, skrycie pożądający wyzwolonej paparazzy, która traktuje mężczyzn wyłącznie jako źródło zaspokojenia seksualnego.

Bohaterowie są sąsiadami, którzy na co dzień szczerze się nie znoszą lub w najlepszym razie są sobie obojętni. Pewnego dnia jednak w ich części klatki pojawia się nietypowy problem, który muszą razem rozwiązać.

Autorka bezlitośnie, z dużą dozą komizmu, obnaża ich nieufność, frustracje i nieumiejętność bądź niechęć nawiązywania kontaktów, nawet gdy żywią do siebie skryte uczucia. W pułapce bowiem to przede wszystkim powieść o miłości. Romantycznej, obsesyjnej, zaborczej, pełnej poświęcenia, wreszcie powszedniej.

Zara Perkins ma ambitne plany zawodowe. Zatrudniona jako koordynatorka imprez przez nieprzyzwoicie seksownego Bradena O’Shea – jednego z bostońskich biznesmenów o dalekiej od nieskazitelności opinii – cieszy się wejściem do świata klienteli z najwyższej półki. Pierwszym zadaniem Zary jest poprowadzenie dorocznego przyjęcia w jego rezydencji. Po balu, zauroczony jej urodą, Braden odwozi ją do domu. I zostaje na noc...

Marianna i Sebastian byli bardzo dobraną parą wyłącznie w łóżku. Dlatego nawet po rozwodzie wciąż rozpamiętują wspólne noce. Podczas przypadkowych spotkań udają obojętność, ale wystarczy lekki dotyk, by przestali się kontrolować. Czy seks z byłym mężem to dobry pomysł?

Prywatna detektyw Laura Wrońska prowadzi śledztwo w sprawie tajemniczego zaginięcia swojej nastoletniej kuzynki. Nieoczekiwanie zostaje wciągnięta w intrygę uknutą przez niebezpiecznego gangstera o pseudonimie Santos, kierującego zorganizowaną grupą przestępczą zajmującą się handlem narkotykami. Okazuje się, że dwie z pozoru zupełnie różne sprawy łączy więcej, niż ktokolwiek mógłby przypuszczać… Sytuacji nie ułatwia fakt, że również życie prywatne Laury zaczyna się komplikować. Jej nowy partner skrywa przed nią tajemnice, które wkrótce zaważą na jej przyszłości…
Laura wstała z krzesła i popatrzyła na zdjęcie Santosa. Czy byłaby w stanie teraz odpuścić? Gdy zainteresowała się sprawą i na nowo poczuła adrenalinę i chęć unicestwienia kolejnej osoby, która wyrządza na tym świecie wyłącznie zło? Czy mogłaby z tego zrezygnować na rzecz świętego spokoju? Nie, nie osiągnie go, dopóki nie zobaczy Santosa za kratkami. A więc pozostało jej tylko jedno wyjście.
– Jestem z wami – oznajmiła, zajmując miejsce u boku Maksa.
Gdyby wtedy wiedziała, na co tak naprawdę się porywa i co z tego wyniknie… Chyba nie podjęłaby takiej decyzji.
Sara Damaziak
Urodziła się w 1992 roku w Grudziądzu, aktualnie mieszka w Trójmieście. Ukończyła filologię germańską o specjalizacji translatorycznej na Uniwersytecie Gdańskim. Na co dzień pracuje w dziale finansowym jednej z gdańskich firm transportowych. Jej największą pasją są języki obce i muzyka. W wolnym czasie dużo czyta, tworzy fabuły kolejnych powieści, a także uczy się tureckiego. W 2018 roku nakładem wydawnictwa Novae Res ukazała się jej debiutancka powieść „Na pięciolinii słów”.

Kiedy Thom budzi się w całkiem obcym i nieznanym mu miejscu, dowiaduje się o śmierci swojej ukochanej. Nie ma pojęcia, co wydarzyło się zanim tam trafił, ale dzięki pomocy Rebekki, lekarki, która prowadzi jego terapię wszystko nabiera sensu, a przynajmniej tak mu się wydaje. Kiedy mroczne sekrety wychodzą na jaw, Thom za wszelką cenę próbuje odkryć, co naprawdę wydarzyło się dnia 18 lipca, ale najpierw musi się zmierzyć ze swoimi wspomnieniami i z tym, by ponownie o nich zapomnieć.

Avery Cullen nie ma zamiaru rozstać się z kolekcją obrazów ojca. Pewnego dnia składa jej wizytę Marcus Price, agent ze znanego domu aukcyjnego, który chce skłonić ją do zmiany zdania. Wystawienie obrazów na licytację zapewniłoby mu awans, ale jego zainteresowanie kolekcją ma także podtekst osobisty. Aby osiągnąć cel, Marcus subtelnymi metodami uwodzi Avery i spędza z nią namiętną noc...

Alex nigdy nie myślała, że coś może wywrócić jej życie do góry nogami. Wszystko za sprawą męża własnej siostry, który zafascynował ją od chwili, gdy po raz pierwszy go ujrzała. Rozdarta między miłością do Monici a pożądaniem, będzie musiała dokonać wyboru. Buzujące emocje, fascynacja i uczucie, które nigdy nie powinno zaistnieć.

Czy zakazana miłość może zmienić życie? Czy więzy rodzinne okażą się ważniejsze od uczucia do mężczyzny?

Podobno zakazany owoc smakuje najlepiej... Co, jeśli tym zakazanym owocem jest szwagier? Alex, mimo iż kocha Natana, usuwa się w cień, by nie niszczyć szczęścia siostrze. Jednak nie wszystko jest czarno białe, a uczucia mieszają się ze sobą. AT.Michalak stworzyła historię pełną namiętności, w której nie brakuje intryg, niełatwych wyborów, a wszystko to w niesamowicie pikantnej otoczce. Uwaga - ta książka mocno wciąga i nie pozwoli Wam się oderwać aż do ostatniej strony. Gorąco polecam! Nana Bekher, autorka

Ryzyko i pożądanie ponad więzy rodzinne. Alex musi wybierać między zauroczeniem i fascynacją a lojalnością wobec swojej siostry, a sprawca całego zamieszania wcale jej tego nie ułatwia. Czy zakazana miłość odmieni ich życie? Historia pełna namiętności, ryzyka i uczuć. Gorąco polecam, M. J. Cieślak - czytelniczka

Coreen Tarleton wyszła za mąż bez miłości. W małżeństwie czuła się samotna i nieszczęśliwa – Barry ciągle ją zdradzał i źle traktował. Znosiła to jednak obojętnie, bowiem jedyny mężczyzna, którego kiedykolwiek kochała, Ted Regan, odtrącił ją. Jej los odmienia się, gdy Barry ginie w wypadku. Coreen czuje przede wszystkim ulgę. Zamierza wreszcie uporządkować swoje życie. Nie może jednak odzyskać spokoju, bo jest obwiniana o śmierć męża. Jeszcze bardziej boli ją to, że te oskarżenia rzuca właśnie Ted – kuzyn Barry’ego...

„Samotność w pułapce,” to wciągająca, pełna emocji powieść z sensacyjnym wątkiem, nie pozbawiona różnorodności tematów i poruszanych problemów, także o wydźwięku moralno – egzystencjonalnym. Mamy tu niezwykle ciepłe, znakomicie zarysowane portrety bohaterów – policjanta na emeryturze, dziewczynę, która straciła pamięć na skutek traumatycznych przeżyć i innych bohaterów, którzy to dzielą z czytelnikami typowe ludzkie wątpliwości i wahania. Akcja powieści rozgrywa się współcześnie we Wrocławiu i Bremie. Już od pierwszych stron książki poznajemy charaktery bohaterów, głębię ich przemyśleń, spojrzenie na siebie i otoczenie, obserwujemy, jak ewoluuje ich osobowość. Powieść porusza tematy instynktów, namiętności, cnót, wad, a czyta się ją z dużym zaangażowaniem emocjonalnym.

Wioleta, przerażona perspektywą natychmiastowego wyjazdu do Włoch, ucieka przed Paolem z Moreny, co staje się dla niej początkiem serii nowych kłopotów, od wplątania w morderstwo po usiłowanie gwałtu. Przy okazji dowiaduje się o sobie i swoim pochodzeniu rzeczy, o których nawet nie śniła. Nabiera przekonania, że jej pojawienie się w domu Irminy i Zuzanny wcale nie było skutkiem ciągu przypadków, lecz czyjejś przemyślanej akcji. Jaką rolę w tym wszystkim gra tajemniczy sąsiad Moreny?

W jej sercu i umyśle powstały blizny, które nie zdołały się zabliźnić nawet na przestrzeni lat.
Czy dla dziecka może być coś gorszego niż utrata rodzica? Okazuje się, że tak. Macocha, która swoją podłością przewyższa te z baśniowych opowieści.
Małgosia dorastała w piekle na ziemi. Taki los zgotowali jej ci, którzy z założenia powinni ją chronić. Sukcesywnie odzierali ją z dziecięcej niewinności, pozbawiali marzeń, odbierali nadzieję. Z biegiem czasu blizny powstałe z emocjonalnych doświadczeń naznaczały nie tylko jej serce i duszę, ale przede wszystkim umysł. Już zawsze miały przypominać jej o tym, co przeżyła. Nigdy się ich nie pozbędzie, ale w wyniku pewnego zdarzenia dociera do niej, że to tylko blizny – pozostałości po otwartych ranach. Dowód na to, że przetrwała.
Czy dzięki temu odkryciu Małgosia pochowa wciąż żyjące w niej dziecko i pozwoli narodzić się silnej kobiecie? Czy to, czego doświadczyła, okaże się mapą zwycięstw, czy drogowskazami nieustannie wytykającymi porażki? Czy przeszłość tak bardzo zdeterminuje jej przyszłość, że nie da sobie szansy? I czy można zniszczyć drugiego człowieka na tyle, by nie był w stanie poskładać się na nowo?

Detektyw Amos Decker na skutek urazu głowy, którego doznał

w młodości, zyskał niezwykłą zdolność: niczego nie zapomina.

Umiejętność, która pozwala mu znakomicie wykonywać policyjną

robotę, staje się jego przekleństwem – mężczyzna nie może

wymazać z pamięci szczegółów żadnego morderstwa. Po przeżyciu

osobistej tragedii detektyw znalazł się na dnie – stracił dom,

pracę, a przede wszystkim sens życia. Gdy w miejscowej szkole

dochodzi do makabrycznej zbrodni, Decker zostaje włączony

w śledztwo, ponieważ policja liczy na jego wyjątkowe umiejętności.

Detektyw wpada na trop, na który nikt wcześniej nie zwrócił

uwagi. Szybko jednak przestaje być jasne, kto na kogo poluje…

Detektyw Amos Decker na skutek urazu głowy, którego doznał

w młodości, zyskał niezwykłą zdolność: niczego nie zapomina.

Umiejętność, która pozwala mu znakomicie wykonywać policyjną

robotę, staje się jego przekleństwem – mężczyzna nie może

wymazać z pamięci szczegółów żadnego morderstwa. Po przeżyciu

osobistej tragedii detektyw znalazł się na dnie – stracił dom,

pracę, a przede wszystkim sens życia. Gdy w miejscowej szkole

dochodzi do makabrycznej zbrodni, Decker zostaje włączony

w śledztwo, ponieważ policja liczy na jego wyjątkowe umiejętności.

Detektyw wpada na trop, na który nikt wcześniej nie zwrócił

uwagi. Szybko jednak przestaje być jasne, kto na kogo poluje…

Czy fizyków zwiodło piękno ich własnych teorii?

Czy to zgłębiając czarne dziury i początek Wszechświata, czy poszukując nowej fizyki w CERNie, współcześni uczeni są głęboko przekonani, że fundamentalne prawa przyrody muszą być proste, naturalne i eleganckie. Jednak zdaniem fizyczki Sabine Hossenfelder dogmatyczne stosowanie tych zasadniczo estetycznych, a przez to subiektywnych kryteriów obecnie hamuje rozwój fizyki. Supersymetria, wielka unifikacja, wieloświat, superstruny – hipotezy formułowane głównie w oparciu o wrażenie matematycznej schludności – albo nie znalazły potwierdzenia w danych eksperymentalnych, albo, co gorsza, są z gruntu nietestowalne. Jaka jest rola poczucia piękna w fizyce? Czy jakaś teoria może być „zbyt piękna, żeby nie być prawdziwa”? Czy naukowa obiektywność, ścisłość i ostrożność zostały bezpowrotnie „zagubione w matematyce”? Zastanawiając się nad przyczynami obecnej stagnacji w fizyce teoretycznej i dyskutując z jej luminarzami, autorka tropi i obnaża to, co we współczesnej nauce nie arbitralne, lecz modne; nieścisłe, choć zmatematyzowane; spekulatywne, a mimo to powszechnie przyjmowane.

Zdaniem Sabine Hossenfelder - fizyczki i wziętej blogerki - Einstein i inni podobnie nastawieni fizycy "zagubili się w matematyce", by zaczerpnąć z tytułu tej dowcipnej, prowokującej książki. - WALL STREET JOURNAL

W swojej nowej książce „Zagubione w matematyce” Sabine Hossenfelder zręcznie stawia czoła kryzysowi [w fizyce]. To szalenie głęboka, prowokująca do myślenia lektura, która powinna wywołać zwątpienie w każdym rozsądnym, zdolnym do autorefleksji przedstawicielu tej dziedziny. - FORBES

Co minutę dwadzieścia osób w Stanach Zjednoczonych doświadcza przemocy ze strony swoich partnerów. Przemoc ta jest drugą główną przyczyną zgonów Afroamerykanek, trzecią główną przyczyną zgonów reprezentantek rdzennej ludności USA i siódmą główną przyczyną zgonów białych kobiet. Każdego roku w Stanach ginie tysiąc dwieście maltretowanych kobiet.

Te statystki szokują, ale Rachel Louise Snyder na nich nie poprzestaje. Opowiada osobiste historie ofiar przemocy domowej, rozmawia ze sprawcami, z policjantami i działaczami. Analizuje problem psychicznego przywiązania ofiar do oprawców, wytyka rażące błędy administracji Donalda Trumpa, podkreśla szkodliwość łatwego dostępu do broni i przede wszystkim szuka rozwiązań, które pozwolą lepiej chronić ofiary. Dokładnie badając poszczególne przypadki, zastanawia się, które elementy systemu zawodzą, i na czym powinny polegać zmiany.

Śladów pobicia brak to bezkompromisowy i wielokrotnie nagrodzony reportaż pokazujący, co dzieje się za zamkniętymi drzwiami, i jak bardzo ten „rodzinny problem” dotyczy nas wszystkich.

Jedna z najlepszych książek non-fiction 2019 roku według magazynu „Kirkus Reviews”.

„Czytając „Śladów pobicia brak”, dowiedziałam się, że w latach 2000–2006 więcej Amerykanek zmarło wskutek przemocy domowej niż amerykańskich żołnierzy poległo na polu bitwy. To szokujące, że najniebezpieczniejszym miejscem na świecie jest dla kobiet ich dom. Nadal istnieje wiele państw, w których przemoc wobec żony lub członka rodziny jest uznana za legalną. Co więcej, w ponad 10 państwach sprawca gwałtu może uniknąć skazania, jeśli poślubi swoją ofiarę.” Angelina Jolie

„„Śladów pobicia brak” obala mity dotyczące przemocy domowej […]. Dzięki wnikliwemu i niezwykle głębokiemu potraktowaniu tematu książka Synder skłania nie tylko do refleksji nad problemem przemocy, ale też nad sposobem pisania na tego rodzaju tematy. […] Autorka wykorzystuje wiele technik właściwych dobrym powieściom: opowiada wartko, umiejętne ożywia szczegóły, celnie charakteryzuje postaci. A przy tym wszystkie wątki omawia głęboko i wyczerpująco. Z niezwykłą lekkością przechodzi też od faktów historycznych do współczesności, od konkretnych przypadków do naukowej analizy. To pisarka, która po mistrzowsku ożywia tę opowieść, by sprawić, że naprawdę nas ona obejdzie.” Parul Sehgal, „The New York Times”

„Snyder napisała książkę o bardzo wielu rzeczach: o mężczyznach, którzy biją i zabijają swoje żony lub partnerki, o ludziach, którzy próbują przewidzieć, czy dojdzie do morderstwa, i tych, którzy usiłują pomagać sprawcom, a także o ubóstwie, depresji, rozpaczy, przywilejach, egzekwowaniu prawa, więzieniach, zdrowiu psychicznym, polityce i sprawach płci. Mogło się to udać tylko naprawdę utalentowanej, pewnej swojej wiedzy i fachu pisarce.” Masha Gessen

„Tej książki nie sposób odłożyć. Jest wciągająca jak najlepsza powieść, bezpośrednia jak osobiste wyznanie, doskonale udokumentowana i poparta ogromem wiedzy. […] Autorka przenosi nas w świat ofiar, oprawców i tych, którzy na różne sposoby mierzyli się i uporali z przemocą. Ich historie są wstrząsające, ale Snyder nie pozwala nam przerwać, tylko wskazuje możliwe rozwiązania. […] Po kilku rozdziałach powiedziałem znajomej prokurator, że wszyscy w jej biurze, a właściwie wszyscy urzędnicy, którzy mają do czynienia z problemem przemocy w rodzinie, muszą przeczytać tę książkę. Ona ratuje życie.” „The Washington Post”

„Nie wiem, skąd Rachel Louise Snyder wzięła siłę, by napisać tę książkę – czyta się ją jak dziennik korespondenta wojennego. Opisując konsekwencje przemocy domowej, Snyder chce sprawić, by prywatny koszmar stał się sprawą publiczną. „Śladów pobicia brak” jest lamentem nad ofiarami, krzykiem oburzenia wobec sprawców, apelem o to, byśmy dzięki wiedzy i zrozumieniu stali się lepszymi ludźmi.” Ted Conover

„Snyder traktuje temat przemocy w rodzinie zarówno szeroko, jak i bardzo wnikliwie. […] Jej współczucie i empatia w stosunku do ofiar są ogromne i zaraźliwe. Podobnie jak jej zainteresowanie postawami sprawców, z których część zdaje się gotowa zmienić się i odpokutować. Mocno też podkreśla, że wszyscy, którzy próbują zreformować system – badają naturę przemocy domowej, określają jej skalę i ryzyko wystąpienia, zadają pytania o to, czy schroniska dla kobiet rzeczywiście są pomocne, doradzają ofiarom i zapewniają im potrzebne wsparcie – są prawdziwymi bohaterami.” „Los Angeles Times”